In opdracht van de Stichting Indisch Erfgoed maakte choreograaf/danseres en oprichtster van DwiBhumi Aafke de Jong twee dansen op muziek van de Indische singer/songwriter Wouter Muller. Op zijn beurt schreef laatstgenoemde zijn songs op de teksten Djangir en Balisch van de dichter G.J. (Han) Resink (1911-1997), die op latere leeftijd voor het Indonesisch staatsburgerschap koos.
In Balisch maakt Aafke de Jong gebruik van Balinese maskers met een jong en een oud gezicht, die onze levenscyclus illustreren. Tevens spelen een grof (keras) en een verfijnd (manis) masker mee die staan voor de ups en downs in ons leven. Djangir verwijst naar de vrolijke Balinese groepsdans Janggir, waarin jongens en meisjes op een flirterige manier bewegen en zingen.
Uit de bundel Perifeer en efemeer – verzamelde gedichten van G.J. Resink:
Balisch
Wij bijten ons in onze maskers vast en dansen onze levens op de tast en niemand weet waar en wanneer en hoe dit heerlijk spel voorgoed wordt afgelast.
Djangir
Zij dansen duizend dromen in één nacht. De dromen van een licht bewogen leven: hoe men lief kan hebben; hoe men best zacht mag zijn, maar niet halfzacht; hoe men zich geven
moet, maar nooit helemaal; hoe men wel beven kan van ontroering, doch, op vorm bedacht, de hartstocht door een gouden huid moet zeven tot zweetglans, oogopslag en pradadracht (prada of perada = de motieven van goudverf op danskleding of beschilderde beeldhouwwerken aangebracht)
Nu zullen dit voor mij wel dromen blijven. Maar hier neemt één idee in vele lijven gestalte aan en winnen alle zinnen het van de zuiverste gedachtengangen: hier laat, in duizend dansposen gevangen, de schoonheid zich bloot lijfelijk beminnen.
Beide werken zijn meerdere malen in Nederland te zien geweest, o.a. op Landgoed Bronbeek (Arnhem), in Het Vestzaktheater (Enschede), het Tong Tong Festival en tijdens de boeklancering van Het Album van de Indische Poezie van Bert Paasman en Peter van Zonneveld in de Openbare Bibliotheek van Amsterdam.
Tijdens een optreden in Hengelo improviseerde singer/songwriter en schrijver Ernst Jansz (o.a. bekend van de vroegere band Doe Maar), die eveneens onderdeel uitmaakte van het programma, spontaan mee op een Afrikaans instrument dat klanken voortbracht die aan gamelan deden denken (zie video hierboven). Zo blijven de werken altijd veranderen.
Foto’s: met dank aan Hans Kleijn